Zwiedzający mogą zyskać wrażenie, jak by przeglądali żywą encyklopedię. Koncepcja tej ekspozycji jest reakcją na krytyczne uwagi dotyczące poprzednich wystaw z lat 1955 i 1981, które wykorzystując zasady ewolucji, dążyły do „naukowego“ ujęcia fenomenu Śląska oraz całego regionu ostrawskiego.
Nowa koncepcja bazuje na podejściu antropologicznym. W odróżnieniu od konstruktywnego, naukowego podejścia (np. etnografia, archeologia, historia sztuki) przedstawia zwiedzającym kompleksowe ujęcie środowiska kulturowego. W ten sposób zostały przedstawione podstawowe typy osadnictwa (hasła: miasto i wieś), zaprezentowano też czynności wytwórcze i rodzaje konsumpcji, uzależnione od materialnego bogactwa ziemi (hasła: łupki, ceramika, wydobycie, tekstylia, szkło, kraina, las). Ekspozycję wzbogacają wyobrażenia związane z życiem i śmiercią człowieka (hasła: alegoria, pamięć, śmierć), nie pominięto też twórczości artystycznej, jako najwyższego imperatywu kulturowego i pielęgnacji tradycji. Wystawa uwzględnia także specyfikę regionalną (hasła: kościół, organy). Kultura jest postrzegana jako element komunikacji międzyludzkiej (hasła: język, teatr), w sensie zjawisk cywilizacyjnych (hasła: komunikacja, handel, zamieszkanie). Wyjaśnione zostały też pojęcia związane z uświadomieniem sobie historii i jej specyfik regionalnych (hasła: Śląsk, pokój).
Ostatnia aktualizacja artykułu: 30.07.2012
Wydrukować cały artykuł
